PREGNANCY|| 37 WEEKJES EN EEN BEETJE

11:27

Vandaag ben ik alweer 37 weken en 2 daagjes zwanger. Het aftellen is nu echt begonnen en mijn kleine meid mag ieder moment komen.
De afgelopen weken bestond uit veel ups en downs, maar gelukkig gaat nu alles weer een beetje beter.

37 weekjes 
Toen ik 33 weken zwanger was begon de ellende  om maar even zo te zeggen. We zouden 3 september de verjaardagen gaan vieren van mijn zusje, moeder en mij. Maar de nacht van 2 op 3 september hield ik het niet meer van de pijn in mijn buik. Ik had heel veel last van pijnlijke harde buiken die zeker wel om de 5 minuten kwamen. Ik kon niet meer opstaan of draaien van de pijn. Mijn vriend ging als eerst mijn moeder roepen en die zei dat ik dan direct mijn verloskundige moest bellen. Het was midden in de nacht en de verloskundige zei dat het wel even kon duren voor ze er zou zijn. Ik moest dus even onder een warme douche gaan staan en paracetamol in gaan nemen. Paracetamol had ik al ingenomen dus die mocht ik niet meer hebben. Wel ben ik onder een warme douche gaan staan meer dit haalde niet heel veel meer uit. De pijn werd er niet minder op. Toen de verloskundige uiteindelijk aankwam was de pijn nog altijd niet minder. Ik werd daarom ook door gestuurd naar  het ziekenhuis voor een gtc. Ze wouden namelijk kijken of het geen weeën waren.


Na een hele nacht in het ziekenhuis te hebben gezeten, kon ik dan eindelijk om 7 uur s'ochtends naar huis. Ik hoefde me nergens zorgen om te maken, alles zag er goed uit. Die dag erna heb ik bijna de hele dag geslapen en die avond hebben we gewoon onze verjaardagen gevierd. S'nachts begon de ellende dan weer. Pijnlijke harde buiken, maar nu ook super misselijk. Zoals jullie misschien wel kunnen raden heb ik die nacht ook heerlijke overgegeven. Daarna ben ik maar weer gewoon in bed gaan liggen. De harde buiken namen wel af, alleen voelde ik me zo ziek! 

De dag erna heb ik toch maar een keer de verloskundige gebeld, en ik moest direct langskomen. Gelukkig zag toen ook weer alles er goed uit en dus geen reden tot paniek. 

De weken die daarna volgde waren allemaal heerlijk verlopen. Ik had af en toe last van wat harde buiken, voelde me wat moe en had een beetje last van mijn hormonen, maar verder ging alles heerlijk. Lekker naar het strandje geweest met de familie en vooral veel wezen shoppen. Ik had iedere dag wel iets te doen. 

Met 36 weken kregen we een liggings echo. Dan gaan ze kijken of je baby helemaal goed ligt. Mocht dit namelijk niet het geval zijn, zouden ze het eventueel nog kunnen proberen te draaien. Ons poppetje lag er gelukkig al helemaal goed voor en zelfs al een beetje ingedaald. Helaas kon de verloskundige geen goede foto krijgen en kregen we dus alleen een foto mee van de onderkant van haar neusje haha.

Na de liggings echo heb ik bijna iedere dag wel iemand op bezoek gehad. Harde buiken, krampen, en uiteindelijk voelde ik mijn kindje niet meer bewegen. Met 36  weken en 5 dagen zat ik dus weer in het ziekenhuis aan de GTC. Wat was ik blij toen ik zag dat het hartje van mijn kleine prinses goed klopte. Ook konden we zien dat de harde buiken die ik had geen harde buiken maar voorweeën waren. 

Ik moest de dag erna weer langs komen voor een controle. Dus ik mocht weer aan de GTC en kreeg ook meteen een groei echo. Super leuk want ze had hem op 3D gezet zodat we ons kindje heel duidelijk konden zien. Ik moest bijna huilen want jeetje zeg wat is dat mooi! 



Voor nu gaat alles weer helemaal geweldig. Kan niet beter zelfs. Ik ben elke dag lekker druk met de komst van ons kleintje. Stukjes wandelen, laatste spulletjes kopen en vooral veel rommelen in de baby kamer en schoonmaken natuurlijk. Nu word het aftellen tot onze kleine meid gaat komen. Ik kan zo niet wachten!!

You Might Also Like

0 reacties